eylül ayı kokan jimi hendrix harikası.. ıslatan ama üşütmeyen güz yağmurları gibi, tatlı tatlı esen rüzgar gibi, kalpten kopup süzülen yaprak gibi, güldür güldür akan ama seline alıp da götürmeyen, en yüce duygu ile en hayvan rızanın el ele gezdiği, sarı mavi renkli fulyaların arasında gezen bir küçük çocuk haleti ruhiyesinde bir eser..
her seferinde ben oluyorum nimbüs, jimi baba zaten kümülüs, sanki kul nesimi sesleniyor doksan kilohertzlerden de direk üzengi duyuyor, çekiç duyuyor, "kah çıkarım gökyüzüne, seyrederim alemi / kah inerim yeryüzüne, seyreder alem beni.."
tek bir eser içinde insanı hayatıyla yüzleştiren notaları peşpeşe dizebilmek için hendrix olmak, gilmour olmak gerek herhal.. hadi bir tane yaptınız da yüzleştik, ya diğerleri, nice eserleri var abilerin, günah çıkarma odası misali, çile kuyusu modeli, dinleyen bir dinlemeyen bin pişman! bilmeyeni var mı, pek sanmıyorum, ama gene de hatırlatalım, bilmemek değil, öğrenmemek ayıp..
freko, içli geyik..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.