Engin Baba, bu sizin için..

öncelikle kedinizin ölümünden ötürü teessürümü belirtirim, başınız sağolsun.. bizim de bir kızımız vardı, fırfır hanım, sizinkinin ezeli düşmanı türden, göğüs kanserine yakalanmıştı 4 çocuk anası ve sekiz yaşında iken, kaybettik.. iki sene eve hayvan giremedi, lakin dayanamadık, şimdi de kızımız pinky ile halefinin asaletinden prensesliğinden uzak, daha yaramaz, daha kavgalı, ısırmalı, havlamalı günler yaşıyoruz..

memlekette düzenli okuduğum tek köşe yazarısınız.. daha önce de bir postumda uzun uzun sizi ne denli sevdiğimi, beni ne kadar çok etkilediğinizi yazmıştım, emredin üç gün gözümü monitörden ellerimi klavyeden çekmeksizin tekrar yazayım..

biliyorum ki blog mecraını pek sevmiyorsunuz, ama bizi dahi takip ettiğinizden eminim.. eskiden köşenizde email adresiniz olurdu, ve artık kopuklardan bıktığınız için yayınlamıyorsunuz, beni de buna benzer satırlardan sizinle tek yönlü iletişime mecbur bırakıyorsunuz.. olsun, bana böylesi de yetiyor, sanki her gün her dakika yazdıklarımı(zı) okuyormuşunuzcasına keyifle yazıyorum..

Sevgili Engin Baba (ağabey diyesim yok, duayensiniz benim için, "baba"sınız)

affınıza sığınarak, son zamanlarda ikidir yaptığınız bir dalgınlığa işaret etmek istiyorum: ak 47 ve kalaşnikof (halk arasında keleş diye de bilinir) aynı moskof makinasıdır, her ortamda çalışmasıyla meşhur olup dünya üzerinde gerilla dedin mi ayağında terlik olmasa da omzunda bir tane muhakkak olan silahtır, 20lik şarjörleri de bantla birbirine sarılı şekilde (kolay değişsin diye) daimi üzerindedir..

diyelim ki bana inanmadınız, bu internet denen şeyi sayenizde sevdik, bari ona inanın:

http://kalashnikov.guns.ru/

bu aciz hatırlatmamı ukalalık olarak addetmediğinizi umuyor, ellerinizden öpüyorum..

saygılarımla,

frekmen rivoluşıns kardeşiniz (bir tanısanız çok seveceksiniz:)