kendisi olmasaydı, sanıyorum ben çoktan pes ederdim de, frekonuz hayatında ilk defa söylediği birşeyi yapamamış olarak tarihinde kara bir noktayla fade out olurdu ortamlardan.. ne zaman çaresizliğe kapılsam, "yok anasını satiyim yazdıramıyoz millete, illa iblis mi kabul etmemiz lazım" diye düşünsem, siteyi açar açmaz bir postunu görmüşümdür, eksiksiz bir şekilde hem de.. kah benim gibi eski yazılarını buraya -başka bir yere götürmemek üzere- gömdü, kah yenilerini yazdı, o yazdıkça bizim yazasımız geldi, ekseriyetle birlikte coştuk komentlerde..
bu kadar yağlamadan sonra, gerçeklere gelmek isterim a dostlar..
işte dostlar.. elinherifi kardeşimiz bu dünyaya neredeyse zencilere özgü bir saç kütlesiyle gelmiş ve ileri yıllarda kendisinin funk sanatçısı, ne bileyim heavy metal bateristi olması beklenirken, küçük yaşta başa gelen elim bir hadise sonucu saçlar yavaş yavaş terketmiş, nihayetinde sanki o kafada sanki hiç bitmemişcesine bir izlenim bırakırcasına, nice yastık yüzlerinde, koltuk kafalıklarında bir hoş sada olmuşlardır..
elim hadise dedik, açıklayalım: resimde görülen ikinci kişi, rahmetli öztürk serengil olup, o sıralar henüz elinveledi ebatlarındaki kardeşimize, yaygın tabiriyle "el vermektedir".. bu el verme vakası tabi ki kendisinin bugünkü mahlasının oluşmasına, sanatına çok büyük katkılar yapmıştır, lakin öztürk babanın en önemli lügatından "kelajjjjjjj" kendisiyle yaşamıştır, yaşamaya devam etmektedir..
kendisine "yeşşeeee el'inherifi" diyor, uzun ömürler diliyoruz, rabbim etrafımızdan eksik etmeye:)
Helal olsun diyorum...
YanıtlaSilsüper olay...
"yeşşeeee el'inherifi" ve konsepti dekore (!) eden cancaaazim freko'cuuma da "yeşşeeee frekooo" diyorum; herif'cim, yuksek musadenle.. cok sahane olmus vallahi... `:gozleri nemli smayli`
YanıtlaSil